ده روش استخراج طلا

این روش از متداول‌ترین روش‌های استخراج است و با آن می‌توان ذخایر با عیار پائین‌تر را استخراج کرد و دیگر این که نسبت به روش قبل می‌توان حجم بالایی از ذخایر را استخراج و بهره برداری نمود. در این روش دستگاه در یک سطح و با شیب کم قرار میگیرد. سپس رسوبات به یک الک با قطر پنج صدم اینچ ریخته می‌شوند که این الک با استفاده از موتور لرزانده می‌شود. ذرات کوچک‌تر از پنج صدم اینچ از الک عبور کرده و برروی یک سطح کنفی کرباس که در داخل جعبه است ریخته می‌شود. در نهایت رسوبات بر سطح جعبه که توسط الوارهایی به چندین قسمت تقسیم شده ریخته می‌شود. رسوبات چگالتر و سنگین در پشت تخته ها به ترتیب وزن مخصوص قرار می‌گیرند و کانی ها سبک توسط جریان آب از جعبه خارج می شود.

 

استخراج توسط زیر جریانی

در این روش یک جعبه در زیر جریان آرام و کم عمق رود قرار می‌گیرد. رسوبات از ریلی که فواصل شکاف‌های آن 0.05 و 1.25 سانتی‌متر است عبور داده می‌شوند. ذرات درشت‌تر باقی‌مانده و ذرات ریزتر وارد جعبه شستشو شده و از آن ها هم عبور کرده، وارد جعبه توزیع که رسوبات را به طور یکنواخت توزیع می‌کند، می‌گردند که در نهایت وارد دو جعبه زیر جریانی که موازی باهم هستند خواهند شد. بین این دو جعبه فاصله‌ای است که ذرات سنگین از آن خارج می‌شوند و ذرات سبک به جعبه دوم انتقال یافته و به عنوان باطله به داخل رود وارد خواهند گردید و شیب زیادتری را نسبت به روس‌های قبلی دارد که معمولا 8 تا 12.5 درجه و یا حتی بیشتر است. 

 

استخراج با لاوک های تشتکی

 

یک تشک دایره ای شکل می‌باشد که برای استخراج در مقیاس‌های کوچک که عیار کانسار بالاست، استفاده می‌شود.

 

استخراج به روش شستشوی بستر

این روش برای نهشته‌های با ضخامت 2 تا 2.5 میلیمتر مناسب است. در این روش شیب سنگ حداقل باید 4 درجه و فضای کافی برای انباشتن باطله ها وجود داشته باشد. 1000 تا 2500 لیتر بر دقیقه آب لازم است تا به طور مکرر شن‌ها را شسته، طلا و کانی‌های گوهری را در پستی بلندی‌های سنگ بر جای‌بگذارد.

 

استخراج توسط لرزاننده ها

 

در قسمت‌های فوقانی دستگاه یک سرند وجود دارد که رسوبات عبور داده شده از آن وارد جعبه می‌شوند. با فرو بردن جعبه در داخل آب و حرکت دادن آن کانی‌های سنگین در داخل جعبه مانده، ماسه ها خارج می‌شوند. در این روش دو شخص قادرند طی یک ساعت 2 متر مکعب رسوب را شستشو دهند.

 

استخراج به روش توینلون

در فصل خشک مورد استفاده قرار می‌گیرد و شامل چاهک حلقوی است که معمولاً قطر آن کمتر از یک متر و عمق آن معمولاً 6 تا 12 متر می‌باشد، اگر چه تا عمق 30 متر هم گزارش شده است. این چاهک ها به صورت عمودی حفر می‌شود تا جایی که به رسوبات شنی و ماسه ای و رُسی گوهردار برسند. سپس معدنکاران تا شعاع 12متری به طور افقی حفاری می کنند تا شن‌های گوهردار را استخراج نمایند. چاهک ها از بالا توسط اشیاء انعکاس دهنده نور روشن می شوند. سه نفر بر روی یک چاهک کار می‌کند، دو نفر آن ها مسئول حفاری بوده و یک نفر رسوبات و محتویات را به بیرون انتقال می‌دهد، زمانی که تامین آب در یک منطقه مسئله باشد، یک گودال از یک تا دو مترمکعب ساخته شده و توسط تیرک های چوبی مستحکم می شود. آب توط یک پمپ انتقال می‌یابد. سپس شن های گوهردار به دقت شسته شده و در سطح زمین تفکیک می شوند.

 

استخراج به واسطه ی لای روب مکشی

این دستگاه توسط موتوری رسوبات داخل آب را مکیده و، به یک جعبه وارد می‌کند که کانی‌های سنگین باقیمانده، بقیه رسوبات سبک و باطله‌ها به بیرون منتقل می‌شوند.

 

استخراج یاقوت از آلکالی بازالت ها

 

برای استخراج این نوع ذخایر از بولدوزرها استفاده می‌شود، در بعضی مواقع از چاهک‌هایی به قطر یک متر و تا عمق 10متر استفاده می‌کنند که رسوبات را جمع آوری کرده و سپس توسط آب مورد شستشو قرار می‌دهند که در این مورد از دستگاه های پمپاژ آب استفاده می‌گردد. یاقوت های استخراجی از پهنه‌های بازالتی جنوب شرقی تایلند از رنگ و میانبارهای منحصر به فردشان باز شناخته می‌شوند. این یاقوت ها دارای میانبارهایی از پیروتیت هگزاگونال گرد، آپاتیت متمایل به زرد هگزاگونال و گارنت آلماندین قهوه ای مایل به سرخ هستند که اندازه آن ها اکثراً زیر 5 میلیمتر و ندرتاً بیش از چنر سانتی‌متر است.

 

استخراج به روش همیادوین

این روش در معادن رو باز و در فصل بارانی که برای استخراج آب زیادی لازم است، کاربرد دارد. همیادوین ها در کنار تپه ها از عمق 6 تا 15 متر حفر می‌شوند. آن ها اندازه متفاوتی دارند. اما یک‌سری از کانال‌ها برای حمل آب از فواصل دور برای شستن خاک و شن‌های گوهردار مورد استفاده قرار می‌گیرند. شن‌ها و باطله‌های سبکتر شسته شده و قسمت‌های سنگین و گوهری در جعبه شستشو باقی می‌مانند. در طول عملیات قلوه های بزرگ برای شستشو حذف می‌شوند.

 

استخراج گوهرهای رسوبی

 

برای استخراج چنین ذخایری از دستگاه‌های دمنده‌ی خشک و تر، ماشین‌های حفر تونل و دکل‌های حفاری بزرگ استفاده می‌گردد. در بعضی معادن از روش استخراج روباز استفاده کرده و بولدوزر و ماشین‌های حفار ترانشه‌ها و انفجار به کار می برند که البته در حال حاضر از استخراج زیرزمینی و حفر تونل‌های زیر سطحی به جای استخراج رو باز استفاده می‌شود. یک روش مفید و ساده برای افراد غیر حرفه‌ای تشخیص و انتخاب دستی و یا استفاده از لامپ اشعه فرابنفش برای استخراج اوپال است. وزن اوپال‌های استخراجی متفاوت است.